บทภาวนาปลุกแรงดลใจ ปัดเป่าความกลัวระหว่างท่องไปในอันตรภพ

รจนาโดย คุรุปัทมสมภพ
แปลและเรียบเรียงโดย วิจักขณ์ พานิช

มอบแด่ คมกฤช อุ่ยเต็กเค่ง


เมื่อเส้นทางชีวิตข้ามาถึงจุดจบ
และข้าต้องท่องไปอย่างเดียวดายในอันตรภพ
คนรักทั้งหลายในโลกนี้มิอาจช่วยอะไรข้าได้
ในช่วงเวลาสำคัญนี้ ขอเหล่าพุทธะทั้งหลาย
องค์พระทั้งปางสันติและพิโรธ
ได้โปรดปลดปล่อยพลังอำนาจแห่งมหากรุณา
ปัดเป่าความมืดมนหยั่งลึกแห่งอวิชชาในใจข้าโดยพลัน

เมื่อข้าท่องไปอย่างเดียวดาย พลัดพรากจากผู้เป็นที่รักทั้งหลาย
จินตภาพหลากหลายแห่งความว่างปรากฏ แสดงตนตามธรรมชาติ ไม่อาจหนี
ขอเหล่าโพธิสัตว์ทั้งหลายแผ่พลานุภาพแห่งความรัก
ปัดเป่าความกลัวต่อประสบการณ์ดีร้ายในอันตรภพให้มลายสิ้น

เมื่อแสงกระจ่างทั้งห้าแห่งจิตเดิมแท้ทอแสงเรืองรอง
ขอให้ข้าตระหนักรู้แสงสว่างนั้นในฐานะธรรมชาติเดิมแท้ของตัวข้าเอง
ไม่ตื่นตระหนกหรือหวาดกลัว
เมื่อรูปอารมณ์หลากหลายขององค์พระทั้งปางสันติและพิโรธปรากฏ
ขอให้ข้ามั่นใจไม่หวั่นไหว ในการรู้แจ้งธรรมชาติเดิมแท้แห่งอันตรภพ

เมื่อข้าประสบกับความทุกข์ ในฐานะผลแห่งอกุศลกรรมในอดีต
ขอมหากรุณาแห่งคุรุอาจารย์ปัดเป่าทุกข์ทั้งหลายเหล่านั้น
เมื่อข้าประสบกับซุ่มเสียงแห่งสัจธรรมสัมบูรณ์สะเทือนลั่นดั่งฟ้าฟาดคำราม
ขอให้ข้ายินเสียงทั้งหลายเหล่านั้น ในฐานะคำสอนสูงสุดแห่งมหายาน

เมื่อข้าถูกพัดพาไปด้วยกรรมในอดีต ไม่อาจพบที่พึ่งที่ยึดเหนี่ยวอันใด
ขอให้องค์พระภาวนาปัดเป่าทุกข์ทั้งหลายในใจข้า
ขณะที่ข้ากำลังประสบทุกข์จากนิสัย ความเคยชิน และกรรมเก่า
ขอให้ความสงบเย็น อบอุ่นแผ่ซ่าน และปีติแห่งจิตภาวนา ปรากฏขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ

เมื่อข้าไปจุติในอันตรภพแห่งการเกิดใหม่
ขอให้ข้าไม่ถูกลวงหลอกไปกับคำพยากรณ์วิปริตของมาร
แม้ขณะที่วิญญาณข้าไปเยือนทุกๆ ที่ที่ยังอาลัยถึง
ขอให้ความหวั่นกลัวและสับสนจากอกุศลกรรมใดๆ ไม่อุบัติขึ้น

เมื่อเสียงคำรามแห่งปีศาจดุร้ายป่าเถื่อนก้องดังรอบตัวข้า
ขอให้เสียงร้องโหยหวนของพวกมัน แปรเปลี่ยนเป็นซุ่มเสียงมนตราศักดิ์สิทธิ์หกพยางค์
และขณะที่ข้าถูกพัดโหมด้วยหิมะ ห่าฝน ลมพายุ และความมืด
ขอให้ข้าบรรลุถึงญาณทัสสนะอันสว่างจ้าบริสุทธิ์แห่งจิตประภัสสร

ขอให้สรรพสัตว์ทั้งมวลในอันตรภพ เฉกเช่นข้า
ไปเกิดยังภพภูมิเบื้องสูง เป็นอิสระจากการแก่งแย่ง
ยามสภาวะจิตปั่นป่วนรุนแรงก่อให้เกิดความหิวกระหาย
ขอโพธิจิตจงดับร้อน ดับหนาว ดับหิวกระหาย หมดสิ้น

เมื่อข้าเห็นบิดามารดาในอนาคตชาติเสพสม
ขอให้ข้ามองเห็นพวกท่านเป็นพระมหาการุณิกะกับคู่ธรรม
และเพื่อประโยชน์สุขแก่สรรพสัตว์ ขอให้ข้าได้รับพรเป็นพลังอำนาจในการเลือกสถานที่เกิด
ขอให้ข้าได้มาซึ่งร่างกายอันสมบูรณ์ ประดับประดาด้วยสัญลักษณ์มงคลน้อยใหญ่

ครั้นข้าได้ไปเกิดในรูปลักษณ์มนุษย์อันประเสริฐแล้ว
ขอให้ข้าได้ปฏิบัติตนเพื่อปลดปล่อยผู้คนที่มองเห็นและได้ยินข้า
ขอให้ข้าไม่ถูกชักจูงด้วยอกุศลกรรมก่อนเก่า
ทว่าเพิ่มพูนบุญกุศลที่ทำมาในอดีตให้ยิ่งๆ ขึ้น

เมื่อใดก็ตามที่ข้าไปเกิด ไม่ว่าจะในดินแดนใดก็ตาม
ขอให้ข้าได้พบกับองค์พระภาวนาในชีวิตก่อนๆ โดยไว
รู้ได้ ในทันใดหลังการเกิด วิธีพูดและเดิน
ขอให้ข้าระลึกอดีตชาติและบรรลุพลังอำนาจแห่งการไม่รู้ลืม

ขอให้ข้าได้โอกาสศึกษาและปฏิบัติธรรม
บ่มเพาะปัญญาบนมรรคาแห่งยานทั้งสาม
ขอให้ประเทศที่ข้าไปเกิดเป็นสิริมงคล
และขอให้สรรพสัตว์ทั้งหลายได้รับพร เปี่ยมด้วยสันติสุข

โอ้ เหล่าพุทธะโพธิสัตว์ทั้งปางสันติและพิโรธ
ขอให้ข้าและสรรพสัตว์ทั้งหลาย
หลอมรวมเป็นหนึ่งกับท่าน
ประสานกาย วาจา ใจ ในพุทธเกษตรของท่าน
ขอให้ตลอดชีวิตข้า ปรากฏสัญลักษณ์มงคลของท่านในทุกย่างก้าว

ด้วยมหากรุณาแห่งพระสมันตภัทรและองค์พระทั้งปางสันติและพิโรธ
และด้วยพลังอำนาจแห่งสัจจะธรรมตาอันบริสุทธิ์สมบูรณ์หมดจด
พรธรรมแห่งมนตรา หลั่งรินลงมาสู่ผู้ปฏิบัติภาวนาแน่วแน่
ขอให้ทุกความปรารถนาของบทอธิษฐานภาวนานี้สัมฤทธิ์ผล!

สะมายา จา จา จา









สถาบันวัชรสิทธา ก่อตั้งขึ้นเพื่อเป็นพื้นที่ทดลองทางการศึกษา บนพื้นฐานของการภาวนา การใคร่ครวญด้วยใจ และการแลกเปลี่ยนประสบการณ์อย่างเป็นมนุษย์ระหว่างผู้เรียน