บทความโดย โรชิ โจอาน ฮาลิแฟกซ์แปลและเรียบเรียงโดย ทีมงานวัชรสิทธา มีคนกี่คนที่กำลังจะตายวันนี้แล้วรู้ว่านี่เป็นวันสุดท้ายของชีวิต? ฉันคิดถึงเพื่อนที่จากไปโดยที่ไม่ได้ทำโปรเจกต์ให้เสร็จ ไม่ได้มีโอกาสกล่าวคำอำลาคนรักหรือลูก หลายคนไม่ได้ให้อภัยเพื่อน เรามักจะไม่เชื่อว่ามันสามารถเกิดขึ้นกับเราได้ เราอาจดูแลเพื่อนที่กำลังจะตาย แล้วพลาดไปคิดว่าเราห่างไกลจากประสบการณ์นี้ ในใจเรา อาจแบ่งแยกตัวเองออกจากคนตรงหน้า: “เธอกำลังจะตาย; ฉันคือผู้ดูแลเธอ” แต่ในความเป็นจริง เราเชื่อมโยงกันด้วยสายสัมพันธ์แห่งความไม่เที่ยง บางทีการบอกตัวเองว่า “ฉันก็กำลังจะตายเหมือนกัน” อาจทำให้เรารู้สึกกลัว แต่ความจริงคือ เรากำลังตายอยู่แล้ว ทั้งฉันและเธอ เราทุกคนเชื่อมโยงกันด้วยความหลีกเลี่ยงไม่ได้ของการสูญเสียและความตาย แม้จะดูเหมือนว่าเรากำลังเดินไปบนถนนแห่งการมีชีวิตอย่างชิลๆ อยู่ก็ตาม ข้อคิดสำหรับใคร่ครวญทั้งเก้าข้อนี้ เป็นวิธีหนึ่งในการสำรวจความเปราะบางและความหลีกเลี่ยงไม่ได้ของความตาย มันคือมุมมองต่อการมีชีวิตอยู่และการตาย เขียนขึ้นโดยพระภิกษุและปราชญ์แห่งศตวรรษที่ 11 ที่ชื่อ อติศะ ทิปังกร ศรีญาณะ การฝึกที่ท่านอติศะได้พัฒนาขึ้นนี้ถามเราว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ในชีวิตนี้ ณ ขณะนี้ อะไรคือสิ่งสำคัญภายใต้แสงของความตาย ความจริงที่เรียบง่ายที่ถูกกล่าวถึงในคำสอนนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อกระตุ้นให้เกิดการตระหนักรู้ในการดำเนินชีวิตของเรา เรากำลังทำอะไรในตอนนี้เพื่อจะมีความเข้าใจที่ลึกซึ้งขึ้น? เรากำลังทำอะไรเพื่อทำงานกับความกลัวและความทุกข์ของตัวเองและของผู้อื่น? เรากำลังทำอะไรเพื่อเตรียมพร้อม ไม่เพียงแต่สำหรับการหลุดพ้นในขณะเผชิญความตาย แต่ยังรวมถึงการหลุดพ้นในชั่วขณะนี้ด้วย? ข้อคิดสำหรับใคร่ครวญทั้งเก้าข้อนี้เหมือนกับการรายงานสภาพอากาศที่เตือนเราเกี่ยวกับพายุที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต การเตือนนี้ไม่สามารถทำนายได้ว่าจะเกิดเมื่อไหร่หรืออย่างไร แต่มันบอกเราว่าพายุนี้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้และเราควรเตรียมตัวไว้ให้พร้อม ดังนั้น หากเป็นเช่นนั้น ทำไมไม่เตรียมตัวตั้งแต่ตอนนี้ล่ะ? ทำไมไม่ปลูกฝังวิถีชีวิตที่ฝึกให้เราตื่นรู้—ทั้งในชีวิตและการตาย? การยอมรับความจริงในเรื่องความหลีกเลี่ยงไม่ได้ของความตาย […]