บทกวี โดย คณพล วงศ์วิเศษไพบูลย์ [TOON วัชรสิทธา]
ยามที่ทองทั้งหมดของท่านปลิวว่อนกลางอากาศ
คำสอนอันลึกล้ำได้ถูกถ่ายทอด
ความหมายของมันยังสะเทือนจนถึงหัวใจข้า
ชั่วขณะที่นาโรปะลั่นหัวเราะเยาะ
เย้ยหยันความไม่รู้ของท่าน
ตราตรึงนั้นยังสถิตแนบชิดหัวใจข้า
“เพราะโลกทั้งใบคือทองคำของเรา”
ประโยคนี้ได้แปรเปลี่ยนทุกความยากจน ให้มลายสิ้น
เพราะท่านตระหนักเป็นครั้งแรกถึงความยากจนของท่าน
พร้อมกับมองเห็นบริบูรณ์ของสิ่งที่อยู่ตรงนั้นเสมอ
ฉับพลันเดียวที่ความทุกข์ผันเปลี่ยนเป็นแก้วมณี
ความโศกเป็นเพชรจินดาประดับใบหู
ความโกรธเป็นโกเมนที่เผยอยู่บนแผงคอ
และความหลงเป็นเม็ดนิลบนข้อนิ้วมือ
สมมุติแห่งทวิภาวะกลายเป็นความล้ำค่า
ที่ใช้จับจ่ายให้กับชีวิตได้อย่างไม่หมดสิ้น
โลกใบนี้จึงเป็นภูเขาทองคำ ที่อนันต์ไปด้วยความหมาย
จากความแม่นยำของความตระหนักรู้อันเปลือยเปล่า
กระแสธารแห่งความมั่งคั่งจะหลั่งไหลมาไม่จบสิ้น
ราวกับมหาสมุทรแห่งชีวิตที่พัดเอาทุกความเป็นไปได้
ให้เผยตัวบนหาดทรายอันไพศาล
และไออุ่นของหัวใจจะปรากฏเป็นดวงตะวัน
ฉายฉานไฟแห่งการปลดปล่อยแผ่ซานแก่ทุกสิ่ง
ไม่มีสิ่งใดต้องปฏิเสธ
เมื่อโลกได้นำความจริงมาวางบนฝ่ามือของท่าน
ผ่านความผิดหวังที่นาโรปะบรรจงมอบให้
มาร์ปะ ในความงุนงงที่ไม่ปฏิเสธ
ท่านจึงตรัสรู้ถึงความมั่งคั่ง
ที่ข้ามพ้นทุกคลังสมบัติที่เคยพานพบ
มันคือขุมสมบัติของดวงตาแห่งธรรม
ที่ทะลวงผ่านทุกการครอบครอง
สุขหรือทุกข์ สังสารวัฏหรือนิพพาน
และความธรรมดาก็ดำรงอยู่ตรงนั้น
…ใช่ไหม
กลอนเปล่าสะท้อนประสบการณ์
จากการเข้าร่วม Shambhala Retreat 2024 – 19-23 กรกฎาคม 2567 ณ อาศรมวงศ์สนิท
++++++++++++++++++++++++++++++++
หากท่านได้ประโยชน์จากการอ่านบทความชิ้นนี้ และชื่นชมการสร้างสรรค์เนื้อหาดีๆ บนเว็บไซท์นี้
ท่านสามารถร่วมบริจาคสนับสนุนการดำเนินงานของ vajrasiddha.com ได้ที่
ธนาคารกสิกรไทย สาขาบางกระบือ ชื่อบัญชี “มูลนิธิวัชรปัญญา” เลขที่ 053-3-67904-8
