บทรำลึกโดย อันอัน วรวรรณ จุลลโพธิ
มีใครสักคนเคยบอกว่า ชีวิตเรานั้นสั้นนัก
อายุเฉลี่ยของคนคือ 70 ปี = 25,550 วัน เท่านั้นเอง
มันไม่ได้มากมายอะไร
ในหนังสือ “On Earth, we are briefly gorgeous” กล่าวไว้ว่า
ชีวิตเราช่างสวยงาม ตั้งแต่ตอนที่เราเกิด จนถึงเราตาย แต่ก็สวยงามแค่ช่วงสั้นๆ เท่านั้น”
แต่ช่างน่ายินดีนะ ที่ช่วงชีวิตสั้นๆของเรา เราได้รู้จักกัน ตุล
มีความทรงจำมากมาย ณ ที่แห่งนี้ ที่เก็บรวมอาลัยของพวกเราไว้
บางทีความตายอาจจะเป็นการปลดปล่อยเธอให้เป็นอิสระจากร่างกาย
แต่ความสืบเนื่องบางอย่าง ก็ยังคงอยู่ต่อไปในสถานที่แห่งนี้
มองไปที่ไหน ในวัชรสิทธา ก็เหมือนมี presence ของเธออยู่ในทุกหนทุกแห่ง
นักเรียนที่เคยเรียนกับเธอ
คงไม่มีวันลืมบรรยากาศของชั้นเรียนธรรมะที่เปี่ยมไปด้วยเมตตาและเสียงหัวเราะ
เพื่อนๆที่เคยได้รู้จักเธอ ก็คงจะมีภาพเธอยิ้มภายใต้แว่นตาดำ
เพื่อนผู้มีน้ำใจ ที่พึ่งพาได้เสมอ อารมณ์ดีและชอบทำอาหารมากมายให้เพื่อนชิม
ถึงแม้เวลาบนโลกของเธอช่างสั้นนัก คือ 15,695 วัน = 43 ปี
แต่จิตวิญญาณของเธอยังคงอยู่ อย่างเต็มเปี่ยมและสมบูรณ์
ถึงแม้ว่าเราไม่อาจจะมองเห็นเธอด้วยตาเนื้ออีกต่อไปแล้ว
แต่พวกเราก็ไม่ได้มีเธออยู่ในความทรงจำเท่านั้นหรอกนะ
เพราะความทรงจำรังแต่จะทำให้พวกเราเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
เมื่อไม่มีเธอแล้ว
แต่ไม่ใช่สิ presence ของเธอยังอยู่ในพวกเรา
ความใจดี รอยยิ้มและแววตาอันเปล่งประกาย
การจากไปของเธอ เป็นแรงบันดาลใจให้
เรามีชีวิตอยู่ในแต่ละวันด้วยหัวใจที่เปิดกว้าง
อย่างกล้าหาญ และเต็มเปี่ยมด้วยความรัก
จนกว่าเราจะพบเจอดวงหน้าของเธออีกครั้ง
ในดินแดนที่ไม่มีการแยกจาก
ที่ที่น้ำตาจะเหือดหายจากจิตใจ
ที่ที่เราจะได้พบกันอีกครั้ง
ด้วยรักและคิดถึง
จากชาววัชรสิทธา
